TEKRAR BULUŞMAK İÇİN GÜLE GÜLE !

TEKRAR BULUŞMAK İÇİN GÜLE GÜLE !

Süleyman Cengiz 30 yıldır Niksar’da idi.
Sivil Savunma Müdürlüğü’nün yanı sıra Köylere Hizmet Müdürlüğü ve Saymanlığı görevlerini başarıyla yürüttü. Sivil Savunma Müdürlükleri’nin kapatılmasından sonra 2010-2021 yılları arasında Başçiftlik İçesi’nde Nüfus Müdürü olarak çalışmış ama Niksar ile ilişkisini hiç kesmemişti.
Ve 2021 yılından beri de Niksar Nüfus Müdürlüğü görevini ifa etmekteydi.
Niksar’da hiçbir ayrım gözetmeksizin, devlet kurumlarıyla halkın hizmetinde çalışan, toplumun her kesimi tarafından sevilen, Niksarlı olmamasına rağmen Niksar sevdalısı başarılı bir daire amiri, Niksar’ın nerdeyse her köyünde kasabasında yol, içme suyu, su deposu, sulama havuz, sulama kanalı, kanalizasyon gibi hizmetlerde katkısı olan bir bürokrat.
Geçici görevle Yeşilyurt ilçesine gönderilmesi, belki birileri hariç tüm Niksarlılar gibi beni de üzdü.
Sessizce gitti.
Hem bunca sahip çıkılıp hem bunca yalnız bırakılmanın burukluğuyla…
Umarım en kısa zamanda  tekrar aramızda görürüz.
“Güç Zehirlenmesi: iktidarı veya gücü elinde tutan yöneticilerin, kibre kapılarak abartılı bir gururla başkalarını aşağılama, öteleme ve küçük görme hastalığıdır. Bulunduğu konumdan dolayı kendinden geçen, “ne oldum delisi olan” bu psikolojik hastalığa tıp dilinde  “Hubris Sendromu” denmektedir.
Güç Zehirlenmesi(Hubris Sendromu), kişinin elinde bulunan imkânları egosunu tatmin için kullanması ve bundan keyif alması ile başlar. Gücü elinde bulunduran kişi, gücün verdiği sarhoşluk ve hazla gerçeklerden kopar, birtakım dengesizlik ve densizliklerle kendisi ile birlikte yönettiklerini devlet felakete sürükler. 
Güç Zehirlenmesi hastalığına siyasi liderler kadar şirket, kulüp, kurum yöneticileri de yakalanabilirler. Bu tipler, kendilerini diğer insanlardan üstün görür, küçük dağları ben yarattım, havasında kibrin ve kendini beğenmişliğin doruklarında yaşarlar. Başkalarını küçük gören, aşağılayan enaniyet, tamah ve hırsın yoğurup şekillendirdiği bu tiplerde adalet ve hakkaniyet aramak, odundan medet ummaya benzer. Bir gün saltanat, koltuk ve makamlarının ayaklarının altından kayacağının düşünerek sürekli endişe ve korku içerisinde yaşayan bu muhterisler, saltanatlarının devamı için de her türlü, ahlaki, insani, vicdani değerleri ayaklar altına alır; her türlü yıkımı mubah görürler. 
David Owen ve Jonathan Davidson adlı iki psikiyatrist bilim insanı 2010 yılında Brain(Beyin) dergisinde Güç Zehirlenmesi hastalığa yakalanan bir kişinin durumunu şöyle özetlerler:  
Dünyayı, güç kullanımı yoluyla kendini yücelteceği bir yer olarak görür,
Öncelikle kişisel imajını geliştirme amaçlı hareket etme eğilimi sergiler,
İfadeleriyle orantısız endişe içerisinde olduğunu her hareketi ile belli eder,
Faaliyetleri ile ilgili konuşurken, kendini yüceltme eğilimi taşır,
Kendisini ulus veya mensubu olduğu kuruluşla bir tutar,
Kendisinden üçüncü tekil şahıs zamiriyle ya da “biz” diye söz eder,
Kendi yargılarına aşırı güven duyar; başkalarının öneri ve eleştirilerini küçümser, onları aşağılar, alay eder,
Her şeyi kişisel olarak başarabileceğine inanır,
Çevresindeki insanlara ya da halka değil, tarih ve Allah’a hesap vereceğine inanır,
Allah ve tarih karşısında haklı bulunacağına inanır,
Gerçeklerle ve gerçeklikle bağının koptuğunu göremez,
Vesveseli bir ruh hali, huzursuzluk, acelecilik, düşünmeden karar alma ve benzeri özellikler gösterir.
Kibirli tarzından dolayı rasyonel kararlar alamaz, yanlışları doğruymuş gibi gösterir; davranışlarının sonuç ve maliyetlerini ahlak, dürüstlük, inanç gibi “geniş tasavvurlarına” dayandırır,
Aşırı öz güveni ile işlerin ters gidebileceği düşüncesinden yoksun olması, uygunsuz politikalar oluşturmasına neden olur, diyerek özetlemişlerdir.
Bu belirtilerden sadece dört tanesini gösteren kişilerin, Güç Zehirlenmesine yakalandığını söylerler.
Osmanlı İmparatorluğu’nda padişah’ın tahta çıkması esnasında ve her cuma namazı sonrasında bir gurup medrese öğrencisinin, paşaların ve halkın hep bir ağızdan “Mağrurlanma padişahım senden büyük Allah var”, diye tezahürat yapmaları ve padişaha ölümlü olduğu hatırlatılması geleneğinin temelinde padişahın bir adı da kibir hastalığı olan Güç Zehirlenmesine yakalanma endişesi vardır.
Bin yılların devlet kurma ve devlet yönetme irade ve yeteneğine sahip olan Türk Milletinin tarih içerisinde varlığını sürdürmesinin en önemli vasfı, devlet yöneticilerinin sorumluluklarını bilmeleri, milleti yönetirken kendi egolarının kurbanı olmamaları ve denetime açık olmaları yatmaktadır. İstişareyi yönetimde temel kabul eden yöneticiler; kibri, mağrurlanmayı, böbürlenmeyi her zaman bir kenara itmişlerdir. Bilge Kağan’dan Atatürk’e uzanan yönetim zincirinde yöneticiler, ayrışmayı değil, birliği; ötekileştirmeyi değil birleştirmeyi devletin gücü ve devamlılığının olması olmazı olarak görmüşler; birliğin, dirliğin; dirilik ve devletin bekası için şart olduğu bilincinde ülkeyi yönetmişlerdir.”

Hadi Önal-İstiklal Gazetesi-15.02.2021